A diary from last month. Lipiec.

Lipiec smakuje jagodziankami i pachnie lipą. 

Na naszej działce nad morzem rośnie masę leśnych jagód, więc dla mnie sezon na pieczenie własnych jagodzianek nadchodzi wraz z wyjazdami na północ. Kupuję czasami na targu jagody (sprzedawane na miarki, którymi jest litrowy słoik lub aluminiowy kubek), ale zasadniczo na sezon jagodowych ust i języków nastawiam się na czas pobytu nad morzem. Jagodami możemy się tam cieszyć praktycznie do końca sierpnia, więc jeszcze sobie popiekę bułeczki pełne jagód. Za to będąc w Warszawie, kupuję jagodzianki i prowadzę własny ranking tych wypieków. Jagodzianki z dobrych, rzemieślniczych piekarni są drogie, a w tym roku to już bardzo drogie (16-23 złote), ale wychodzę z założenia, że wolę zjeść 3-4 doskonałe jagodzianki w sezonie niż 10 takich sobie.

Jak się przedstawia mój tegoroczny ranking?

Jadłam z cukierni Słodki słony, Cukier Puder, piekarni Dej i Cała w mące. Dwa pierwsze miejsca ex aequo zajęła Cała w Mące i Słodki Słony.

Jagodzianki od Moniki Waleckiej (Cała w mące) są doskonałe. Cienka warstwa aromatycznego, wilgotnego ciasta skrywa wielkie bogactwo jagodowego nadzienia o wyważonym smaku. Owoce zachowują kształt i nie są zatopione w kisielowatym sosie tylko w lekko zagęszczonym soku. Czuć w nadzieniu cierpkość jagód i słodycz. Wierzch bułeczki pokrywa zacna warstwa super chrupiącej kruszonki - takiej jaką lubię - składającej się z dużych i małych kawałków. Po upieczeniu bułeczka smarowana jest palonym masłem z dodatkiem ziarna tonka i obsypana delikatnie cukrem pudrem. Ta jagodzianka to jest sztos. Bogactwo smaków i konsystencji. Uwielbiam je.

Miałam przyjemność kilkukrotnie pomagać w piekarni Moniki przy ich robieniu (to było genialne doświadczenie), więc wiem, że jest przygotowywana z najlepszych składników, a jagód do nadzienia nie żałuje się. Chcecie zaznać wielkiej przyjemności i rozkoszy podczas jedzenia jagodzianek? Stańcie w kolejkę (to jest nieuniknione) i cierpliwie czekajcie na ten moment, kiedy zanurzycie usta w tym genialnym wypieku. 

Cena jagodzianki - 17 zł.

Jagodzianki od Magdy Gessler są pyszne. Cienka warstwa doskonałego ciasta drożdżowego (oj Magda umie w drożdżowe) skrywa bogactwo nadzienia. Całe jagody leciutko zagęszczone i posłodzone tworzą pyszne wnętrze. Nadzienia jest dużo. Drobnej kruszonki na wierzchu też. Te jagodzianki (tak jak i te z Całej w mące) są naprawdę bardzo ciężkie. Technika ich robienia jest inna niż u Moniki, bo nadzienie zamknięte jest pomiędzy dwoma krążkami miękkiego ciasta. Ciasto jest pyszne. Miękkie, delikatne i wilgotne. Te jagodzianki to są takie klasyczne jagodzianki w najlepszym wydaniu. Są drogie, ale też duże. Taką jagodzianką można naprawdę zaspokoić swoje jagodziankowe pragnienia.

Cena jagodzianki - 23 zł.

Jestem wielką fanką mojej lokalnej piekarni Dej. Z ich chlebami jeżdżę na wakacje :-), bagietki kupuję co sobotę, a mrożone ciasto francuskie na maśle, muszę zawsze mieć przynajmniej jedno w zamrażarce. Lubię też ich słodkie wypieki (o jednym piszę poniżej), ale... dejowe jagodzianki nie zajęły u mnie pierwszego miejsca. W tegorocznym rankingu jagodziankowym Kukbuka zajęły drugie miejsce, u mnie plasują się za bułeczkami Moniki i Magdy. Ciasto jest dobre, ale bardziej bułkowate i mniej słodkie niż w opisywanych powyżej. Wierzch bułeczki otula na bogato drobna kruszonka obsypana cukrem pudrem

Cena jagodzianki - 16 zł

Pierwsze w tym roku jagodzianki kupiłam w cukierni Cukier Puder (założonej przez Piotra Gesslera). Pierwsze w sezonie zawsze sprawiają podwójną radość. Delikatne ciasto, idealnie okrągły kształt, mocno słodkie jagodowe nadzienie, drobna kruszonka i oczywiście cukier puder to charakterystyczne cechy tych jagodzianek. To bardzo dobre bułeczki, które plasują się na końcu mojego rankingu. Ich końcowa pozycja nie oznacza, że nie są godne polecenia. Jak najbardziej są, ale smakowały mi mniej niż trzy wcześniejsze.

Cena jagodzianki - 16 zł

Na blogu możecie znaleźć mój przepis na jagodzianki, który nieskromnie ocenię na świetny. Ciasto jest aromatyczne i wilgotne, nadzienie słodko cierpkie, a całość pokrywa duża ilość kruszonki na palonym maśle. Przepis znajdziecie TUTAJ.

Inny blogowy przepis na jagodzianki (gdzie palone masło dodałam do ciasta) znajdziecie TUTAJ.

Obydwa przepisy szczerze Wam polecam. 

Mam jeszcze wielką ochotę na testy jagodziankowe w trzech innych miejscach, ale zobaczymy czy zdążę w tym sezonie.

1 jagodzianki z cukierni Słodki Słony // 2 jagodzianki z piekarni Cała w mące // 3 jagodzianki z piekarni Dej // 4 jagodzianki z cukierni Słodki Słony

1  jagodzianki z piekarni Cała w mące // 2  jagodzianki z cukierni Cukier puder // 3 słodkie rozkoszne chwile w pracy z jagodziankami z cukierni Słodki Słony // 4 pierwsze w sezonie - jagodzianki z cukierni Cukier puder

1 moje własne jagodzianki z kruszonką z palonym masłem // 2 jagodzianki z piekarni Cała w mące // 3, 4 jagodzianki z cukierni Słodki Słony

Słodki Słony

ul. Mokotowska 45, 00-551 Warszawa

czynne 10.00 - 20.00

http://www.slodkislony.pl/

Piekarnia Cała w mące 

ul.Krasińskiego 18 (wejście róg Próchnika i Jaśkiewicza, Warszawa

czynne od wtorku do piątku 9.00-19.00, w soboty od 10.00 do 16.00

https://calawmace.pl/

Cukiernia Cukier puder

tul. Stanisława Noakowskiego 10, 00-666 Warszawa

czynne od poniedziałku do niedzieli w godzinach 9.00 - 19.00

https://www.facebook.com/CukierPuder.Warszawa

Piekarnia Dej

Płatnicza 57, Warszawa

czynne od wtorku do niedzieli w godzinach 8.00 - 20.00 (w weekendy krócej)

https://www.facebook.com/dejpiekarnia

Lipiec smakuje jagodziankami i pachnie lipą. W naszym ogrodzie rosną dwie stare, wielkie lipy. Jedna tuż obok naszych okien sypialni. W lipcu, szczególnie w gorące dni, w całym domu pachnie słodko i miodowo kwiatami lipy. A w naszej sypialni zapach jest tak intensywny i mocny, że czasami wręcz musimy przymykać okna, żeby go złagodzić. Kiedyś już o tym pisałam, że nasza dzielnica jest bardzo pachnąca, bo rośnie tu masa kwitnących starych drzew i krzewów. Pachnie tu bzami, akacjami, jaśminami..., a teraz lipami.

1 niesamowity zachód słońca za oknem sypialni // 2 lipa w rozkwicie // 3 coraz bardziej mam ochotę na taki skuter // 4 sztuka nowoczesna ;-) - na budowie nowego bloku operacyjnego

1, 4 z tych drożdżówek z serem jestem naprawdę dumna - przepis znajdziecie na blogu // 2 ser ze Strzałkowa, żółtka od kur z Krer i wanilia z Zanzibaru // 3 zaszalałam - w środku  mam 6 jagodzianek

Mają dokładnie taki smak jak chciałam

Warszawa - moje miasto. Jestem warszawianką z dużym stażem pokoleniowym, więc mogę powiedzieć, że jest to miasto, którego historia splata się z historią mojej rodziny. Jako dziecko nie umiałam tego docenić i traktowałam jako coś naturalnego i normalnego. W dzieciństwie moja babcia zabierała mnie na obiady do hotelu Europejskiego, który był po sąsiedzku z domem dziadków i zawsze obsługiwał nas ten sam kelner. Ulubiony kelner babci, który tam pracował jeszcze przed wojną. Z tym hotelem i kelnerem mam niesamowite wspomnienia, o których kiedyś Wam opowiem jak zabiorę Was po Warszawie  ścieżkami dzieciństwa. 

Warszawa zmienia się, remontuje i buduje. Czasami jest to męczące dla mieszkańców albo efekt końcowy nie zadowala wszystkich, ale lubię to moje miasto i cieszę się, że czuję, że jest moje. 

W centrum właśnie został przebudowany plac Pięciu Rogów i powstał nowy skwer zamiast dwóch ruchliwych ulic. Dużo narzekań jest na to miejsce po remoncie. Ja też przyczepiam się do niektórych (czemu tyle betonu, a tak mało zieleni), ale cieszę się ze zmian, z tego, że kolejne małe skrawki miasta nabierają nowego wyglądu i życia. 

Cieszę się bardzo z budowy nowego Muzeum Sztuki Nowoczesnej. Podglądamy z mężem jego budowę z okien na nastym piętrze i nie możemy doczekać się otwarcia.

Lubię jeździć do centrum. Od paru lat jeżdżę tam wyłącznie metrem albo rowerem. Fajnie wsiąść do metra pod domem i wysiąść z niego po 11 minutach w samym środku miasta. Iść razem na kolacje bez zastanawiania się czy znajdzie się miejsce do parkowania albo kto dzisiaj pije wino, a kto jest kierowcą.

Lubię też po centrum jeździć na rowerze. Często moje drogi prowadzą koło przepięknego budynku głównego Politechniki Warszawskiej. Mam słabość do tej uczelni, mimo, że jej nie skończyłam, ale traktuję ją tak rodzinnie. Skończyła ją moja mama, mój tata, mój brat, a teraz właśnie skończył ją nasz syn. Inżyniera biomedyczna to jego drugi kierunek, więc jeszcze przez chwilę będzie studentem (Uniwersytetu Medycznego)

1 Politechnika Warszawska - "nasza" rodzinna uczelnia // 2 plac Pięciu Rogów po remoncie // 3 wygląda jak Paryż, a to Warszawa //  4 budowa nowego Muzeum Sztuki Nowoczesnej

1 stara warszawska kamienica po remoncie // 2 lubię ten zegar // 3 letnie, miejskie życie kawiarniane // 4 fajnie mieć taki widok z łóżka 

1 miejska zieleń // 2 paryskie klimaty // 3 kiedyś chciałabym obejrzeć wnętrze tej kamienicy // 4 stary szyld, stary wymierający zawód - wspieram jak mogę

Odkrywanie nowych restauracji jest bardzo przyjemne, ale powrót do znanych i lubianych jest równie fajny. Są takie miejsca, gdzie zamawiamy w ciemno nasze ulubione potrawy. Jedną z takich restauracji do których ciągle wracamy jest warszawska "Mąka i woda" - włoska restauracja w nowoczesnym wydaniu. Raviolo z płynnym żółtkiem oblane palonym masłem to danie, które zawsze tam zamawiamy i ciągle nie mamy go dość. Jest przepyszne. Polecam Wam też tamtejsze gnudi z kurkami, pizze, foccacie, wędzoną burratę, malfatti szpinakowe z palonym masłem, tortelloni z włoską mortadellą i domową ricottą... Wszystkie makarony, które oczywiście robią na miejscu. Oni naprawdę znają się na gotowaniu.I kochają jak ja palone masło :-)

 Oprócz stałych, rewelacyjnych dań w menu, zawsze jest coś nowego - sezonowego. jeszcze nigdy nie zjadłam tam nic takiego, co niewarte byłoby zamówienia. I jeszcze muszę wspomnieć o tamtejszych deserach. Pyszne są. Tamtejsze tiramisu warte jest o godzinę dłuższej porannej gimnastyki. Wierzch pokryty jest podprażoną mieszanką orzechów (laskowych, pinii i pistacji) i to jest bingo. Muszę to powtórzyć w domu. 

Restauracja ma też od niedawna drugi punkt na Żoliborzu. Do niego mamy blisko z domu, ale... jeszcze nie dotarliśmy. Czas to zmienić :-)

Jak mielibyście ochotę sami sobie zrobić w domu raviolo, to przypominam stary przepis z bloga. Znajdziecie go TUTAJ.

Kolejne miejsce, do którego wracamy w ciemno to warszawskie bistro Krem. To jedno z moich ulubionych miejsc na śniadania. Jak czytam kartę zawsze mam dylemat co zamówić, bo mam ochotę praktycznie na wszystko. Dania śniadaniowe zmieniam przy każdej wizycie, ale jest jedno, które zawsze muszę zjeść - to wytrawny sernik z baskijskiego owczego sera z konfiturą z czarnych wiśni. Ten delikatny, subtelny smak sera, puszysta konsystencja nadzienia, słonawy, kruchy spód i słodko cierpka konfitura z wiśni... poezja doznań smakowych. Polecam Wam tam szczególnie . Od pewnego czasu można tam również zjeść fondue serowe i raclette. Zostawiam sobie te pozycje na jesienną lub zimową randkę. 

Możecie tam zjeść różnorodne zapiekane kanapki we francuskim stylu typu croque madame, croque monsieur, ale też autorskie wersje Paris Paros z bakłażanem, pleśniowym kozim serem i konfitowaną cebulą, abricotto - z pleśniowym serem, goudą i pieczonymi morelami i wiele innych. Pyszne jest tam też tabuleh z kalafiora i ziemniaki pieczone podane z sosem aioli, rillettes z makreli, pain perdu.. Czy tam jest coś niepysznego. Do tego piękne wnętrza, moja ulubiona biało czarna podłoga, wielkie lustra, w których odbijają się okoliczne stare kamienice. Krem to dla mnie idealne miejsce na randkę, śniadanie, spotkanie ze znajomymi.

Dania podawane są tam na różnorodnych talerzach - lubię takie miksy. Ja ostatnio swoje danie dostałam na talerzu, który najchętniej zabrałabym ze sobą do domu. Idealnie pasowałoby do mieszanej zastawy w naszym nadmorskim domku. Nie wiedziałam w jakiej manufakturze powstało, ale pomyślałam, że może kiedyś natrafię na takie talerze gdzieś na targu staroci. I wiecie co? Po paru dniach znalazłam taki talerz na jednej ze stron ze starociami na instagramie, które obserwuję. I nawet cztery takie talerze znalazłam. Te talerze pochodzą ze starej,  belgijskiej wytwórni Tournai, a wzór nazywa się Bleu de Tournai

Mąka i woda

 ul. Chmielna 13a, 00-021 Warszawa

czynne 12.00 - 15.00 i 16.00 - 22.00

ul. Duchnicka 3, Warszawa

czynne 12.00 - 21.00

https://www.facebook.com/makaiwoda

 

Bistro KREM

ul. Jana i Jędrzeja Śniadeckich 18

czynne od 9.00 do 23.00

https://www.facebook.com/kremwarszawa/

Kwiaty cukinii faszerowane robioliną i friggione z młodej cebuli - restauracja Mąka i woda

Bistro Krem
1 sernik wytrawny z baskijskiego, owczego sera z dodatkiem konfitury z wiśni // 2 stare kamienice odbijające się w lustrach // 3,4 ta posadzka... 

Bistro Krem
1 croque Paris Paros z bakłażanem, pleśniowym kozim serem i konfitowaną cebulą na talerzu, który skradł moje serce // 2 kawa na owsianym // 3 wnętrza odbijające się w lustrze // 4 nie mogę powstrzymać się od fotografowania tej podłogi

restauracja Mąka i woda
1raviolo con uovo // 2 najlepsze tiramisu jakie jadłam ostatnio // 3 randkujemy // 4 a na koniec kawa

1 stracciatella z jeżynami // 2 nasze przystawki w restauracji Mąka i woda // 3 włoskie espresso nie ma sobie równych // 4 przez bramę kamienicy w drodze restauracji Mąka i woda

1, 4 talerz Bleu de Tournai w bistro Krem // 2,3 moje zdobyczne talerze Bleu de Tournai, którymi cieszymy się już w nadmorskim domku

1, 2, 3, 4 domowe jedzenie

1, 2 jedna z ulubionych piekarni - Cała w mące // 3 szybka wizyta w Focca po kanapkę // 4 w tym koszyku rowerowym w pudełkach mam skarby od Cała w mące - 15 jagodzianek - będziemy rozkoszować się z koleżankami

Weekend w naszym ukochanym miejscu na ziemi

1, 3 szybkie śniadanie i lecimy nad morze - bruschetty z pomidorami i kaszubskie truskawki // 2 najprostszy, ulubiony letni obiad - makaron z sosem z pieczonych warzyw // 4 późna kolacja w Sopocie - sushi z gdańskiej "suszarni" - Ryba i ryż i pasteis de nata z piekarni Dej

1 czas rozpakować bagaże i zacząć wakacje // 2 widok tego samotnego drzewa nigdy mi się nie znudzi // 3 lubię te chmurzaste dni nad morzem // 4 idealny, ulubiony relaks - książka czytana na plaży

1 kolekcja toreb Longchamp uzbierana przez lata // 2 czy to nie jest lekko sierpniowy klimat? // 3 z kolekcji lekkich i przyjemnych książek zabranych na wakacje // 4 przed zachodem słońca

wiatrodzień - kajtodzień

1 czasami ON ma takie towarzystwo na morzu // 2 najpierw trzeba napompować // 3 ten punkcik na niebie to ON // 4 dzisiaj wiatr na kite w rozmiarze 10

Kiedy tylko możemy wsiadamy w samochód i jedziemy na północ. Naszą rocznicę ślubu postanowiliśmy spędzić w Sopocie. Tuż po mojej pracy ruszyliśmy w drogę. Nie dłuży mi się ta trasa. Ostatnio jeździmy drogą ekspresową numer 7, bo praktycznie cała jest już nowa i w dodatku jest 100 km krótsza niż autostrada. Lubię ten dojazd do Gdańska o zmierzchu dnia, kiedy z daleka widać rafinerię. Nocą, kiedy jest rozświetlona wygląda jak kosmiczne miasto przyszłości. Mam sentyment do tego widoku, bo w dzieciństwie oznaczał, że jesteśmy już blisko kresu podróży (miałam chorobę lokomocyjną, więc długa jazda samochodem nie należała dla mnie do przyjemności). Zawsze z tatą wypatrywaliśmy płomienia na rafineryjnej pochodni, bo oznaczało to czy rafineria pracuje i uda się tacie gdzieś w okolicy kupić benzynę (tak, tak były kiedyś czasy, że brakowało paliwa na stacjach i powrót do domu stał pod znakiem zapytania). Teraz też wypatruję tego płomienia już z daleka. Ma on obecnie inne znaczenie. Duży oznacza, że następuje awaryjny zrzut gazów w instalacji odzysku gazów zrzutowych.

Widok na stocznię u schyłku dnia

1 rafineria gdańska // 2 duży płomień na pochodniach rafinerii pojawia się, gdy następuje awaryjny zrzut gazów // 3 kolejne świetne miejsce w Gdańsku dla miłośników sushi - Ryba i ryż // 4 najlepsze na świecie truskawki - kaszubskie

Rano w Sopocie wsiadłam na rower i wyruszyłam w drogę. Uwielbiam tę trójmiejską trasę rowerową wzdłuż morza i bardzo zazdroszczę mieszkańcom, że mają ją na wyciągnięcie ręki.Pierwszy raz wzięliśmy rowery do Trójmiasta i teraz zastanawiam się dlaczego nie robiliśmy tego wcześniej. Nadmorska trasa rowerowa jest przepiękna. Długa, szeroka i malownicza. Na przejażdżkę i po zakupy wybrałam się właśnie nią. Czułam się trochę jak mieszkaniec i trochę jak turysta jadąc tak wzdłuż plaży od Sopotu do Gdańska. Następnym razem pojedziemy na rowerach do Gdyni i na prom na Hel. 

W Warszawie truskawki kończą się, a nad morzem można się nimi delektować w pełni i w najlepszej słodkiej i aromatycznej odmianie - kaszubskiej. Oprócz truskawek w Trójmieście najbardziej mi smakuje sushi. Pisałam Wam już wcześniej o odkrytym przypadkowo Mushe sushi na gdańskim Przymorzu. Teraz w tej samej dzielnicy zachwyciliśmy się sushi z Ryba i ryż. Wzięliśmy na wynos i pojechaliśmy pożegnać dzień na plaży w Sopocie.  

Ryba i ryż

Czarny Dwór 18/3, Gdańsk

czynne od 12.00 do 21.00 (w weekendy do 22.00)

https://www.facebook.com/rybairyzsushi/

1 już samą nazwą tych truskawek ekscytuję się // 2 piękne, słodkie i aromatyczne // 3 poproszę kilogram // 4 na zakupach w sopockim warzywniaku

1 lokalny, sopocki warzywniak // 2 świeżo kupione drzewko laurowe wyrusza ze mną na wycieczkę // 3 w drodze do Gdańska // 4 z roweru prosto na plażę

1, 2 w gdańskim barze mlecznym // 3 a na deser mamy pasteis de nata z piekarni Dej - pyszne // 

Na plaży w Sopocie

1, 3, 4 w stylu południa Francji - na plaży w Sopocie // 2 teatr Atelier im. Agnieszki Osieckiej w Sopocie - mam z tym miejscem masę pięknych wspomnień

1 hotel Grand w Sopocie - miejsce rodzącej się miłości sopockiej babci męża i dziadka ziemianina spod Lwowa // 2 każdy z nas miał w dzieciństwie swoją rzeczkę - ja Piaśnicę, a mąż Potok Oliwski // 3 na molo w Brzeźnie // 4 plażowy bookcrossing

1,4 młyn na Potoku Oliwskim - szkoda, że zaniedbany i niedostępny // 2, 3 gdzieś w Sopocie

1 świętujemy na sopockiej plaży // 2 nawet fajny macie ten koc // 3 o północy zaczęliśmy świętować naszą rocznicę ślubu // 4 "będę popełniała błędy, będę odnosiła sukcesy, będę czuła, że żyję" - Nicole Kidman

Warto tu być chociaż przez jeden dzień

Uwielbiam mój warszawski targ o każdej porze roku, ale teraz to już chyba najlepszy targ w mieście. Co go wyróżnia spośród innych? Większość sprzedawców na moim targu to rolnicy, którzy przywożą swoje zbiory. Mają ograniczony asortyment do tego co uprawiają. Mam swoich ulubionych sprzedawców i przed wyjazdem na wakacje zawsze robię tam większe zakupy, żeby cieszyć się najlepszymi warzywami i owocami chociaż przez pierwsze dni pobytu. No dobrze, przyznaję. Truskawki lepsze są nad morzem niż na moim targu.

Porzeczek kilogram poproszę.

1 ogórków do kiszenia poproszę 2 kilogramy // 2 mieczyków tym razem nie kupię // 3 zrobię z nich kruche ciasto z bezą na wierzchu // 2 pojemniki czarnych porzeczek i dwa jeżyn poproszę

1, 2 mój ulubiony sprzedawca na targu // 3, 4 osiem kilo pomidorów poproszę

Bary mleczne. Mam do nich sentyment. Dawno temu, kiedy byłam małym dzieckiem moi rodzice wyjechali na miesiąc w podróż do Stanów Zjednoczonych. Razem z kilka lat starszym bratem zostaliśmy pod opieką dziadków. Babcia gotowała (a gotowała doskonale) nam jedzenie. Kiedy nie chciało jej się gotować ;-) zabierała nas do restauracji w hotelu Europejskim. W te dni rozczesywała moje loki ;-), wiązała kokardy we włosach i musiałam założyć czystą sukienkę (bo ja jako dziecko najchętniej łaziłam po drzewach i bawiłam się w Indian :-)). Jedzenie w hotelowej restauracji było pyszne i lubiłam te wyprawy. Rodzice zostawili nam też pieniądze na obiady w restauracji Kaszubskiej, która była niedaleko naszego rodzinnego domu. Myślę sięgając po odległe, zatarte wspomnienia, że w tej restauracji nie było zbyt wielu kaszubskich dań, a nawet nie wiem czy były jakiekolwiek. My zamawialiśmy zawsze to samo kotleta de volaille, mizerię i robione na miejscu genialne lody waniliowe. Któregoś razu wybraliśmy się z bratem do baru mlecznego, który był w pobliżu naszego domu. Nie wiem co nas do tego skłoniło, bo wcześniej nigdy tam nie byliśmy. Pamiętam do tej pory, co tam zjadłam za pierwszym razem: kotlet z jajek, buraczki na ciepło i kopytka.Obydwoje z bratem zakochaliśmy się w tym obiedzie i od tej chwili nie chcieliśmy, żeby babcia nam gotowała "ekskluzywne" obiady tylko chodziliśmy do baru mlecznego. Pamiętam tamte posiłki jakby to było wczoraj. Grube, gumiaste naleśniki z serem i solidną porcją śmietany i cukru (moja mama smażyła cieniutkie, delikatne i złociste naleśniki), naleśniki z super słodkim, kupnym dżemem (mama sama robiła konfitury), paszteciki z pieczarkami, naleśniki z farszem z gotowanego jajka ze szczypiorkiem, kluski śląskie, duże, twarde leniwe (mama robiła malutkie, równiutkie i delikatne), gęste kwaśno słodkie grubo tarte buraki (mama cienko tarła i nie dodawała do zagęszczania mąki, a doprawiała je cytryną, a nie octem), duże twarde kopytka z okrasą ze skwarkami (mama robiła małe, delikatne i polewała cebulką smażoną na maśle)...

Ta kuchnia w barze była siermiężna, prosta i zupełnie inna niż nasza domowa. I pokochaliśmy ją (chociaż też pamiętam jak wtedy pierwszy raz w życiu doświadczyłam czegoś takiego jak zgaga :-)).

Historię o naszym ekscytującym żywieniu się w barze mlecznym w czasie nieobecności rodziców, członkowie rodziny słyszeli już setki razy. I pewnie jeszcze usłyszą nieraz ;-) Od tamtego czasu w dzieciństwie, mam sentyment do tego typu miejsc. Te bary wyglądają już całkiem inaczej, ale w niektórych widać jeszcze ślady przeszłości: ceratowe obrusy, menu na ścianie składające się z wsuwanych plastikowych liter i cyfr, okrzyk z okienka: leniwe raz, poustawiany w gablocie kompot "wieloowocowy" w szklankach, kisiel i budyń w szklanych miseczkach i zestawy surówek - obowiązkowo z pora, selera i marchewki, zupę owocową zupę z makaronem w letnim sezonie...

Czasami lubimy sobie zjeść w barze mlecznym i porównać nasze wspomnienia barowe, szczególnie, że porównujemy bary z Gdańska i Warszawy.

Ostatnio zafundowaliśmy sobie obiad w tych dwóch miastach. Dla mnie warszawianki lepsze leniwe były w Gdańsku, a dla mojego Gdańszczanina w Warszawie :-)

1 leniwe w barze mlecznym w Gdańsku - pyszne // 2 mój talerz przyjemności - kotlet z jajek, surówka z selera i buraczków //3 dla mojego męża to są najlepsze leniwe // 4 te tablice z menu zawsze wywołują u mnie uśmiech

1 domowa konfitura nektarynkowa - PYSZNA // 2 ktoś ma w pracy imieniny // 3 śniadanie we francuskich klimatach // 4 pomysł na szybkie weekendowe śniadanie i wykorzystanie czerstwego chleba

Zaczynamy wakacje

Na dłuższy pobyt nad morzem zabieramy ze sobą kota Cynamona. Nie będę Was i siebie okłamywać, że on lubi tę kilkugodzinną podróż samochodem. Jakoś trwa i leży w swoim kontenerku zapewne zastanawiając się: czemu mi to robicie. Za to jak już jest na miejscu, to jest przeszczęśliwy. Na krótkie wyjazdy nie bierzemy go, bo podróż jest dla niego męcząca, ale wakacje nad morzem to musi mieć i on.

1 ostatnie zakupy przed wakacjami - zapas chleba z piekarni Dej - po przyjeździe na miejsce kroimy go i mrozimy // 2 długo jeszcze? // 3 otwieraj szybciej tę bramę - ja już chcę wyjść // 4 a co będzie na śniadanie?

1, 2, 3 szybkie, letnie gotowanie - wietnamska sałatka z kurczakiem w sosie nuoc cham // 4 nad morzem też mamy kwiaty w wazonie

1 nie czytaj - drap za uchem // 2 nawet wygodną macie tę kanapę // 3 przeciągnę się i możesz mnie pogłaskać // 4 na stanowisku obserwacyjnym

1 śniadanie na tarasie - dużo pomidorów i ulubione jajka po turecku // 2 wygodne macie to łóżko, ale teraz jest zajęte // 3 popołudniowa kąpiel na pustej plaży // 4 na talerzach zostały tylko pestki z oliwek

ZACZYNAMY WAKACJE

A co nam przyniesie sierpień?