Poznańska La Ruina i Raj i ich wietnamskie ciasto bananowe.

Pierwszy raz w poznańskiej La Ruinie i Raju byłam ponad sześć lat temu. Gdzieś o nich usłyszałam lub przeczytałam i tak zwabiona rekomendacją trafiłam tam pewnego letniego wieczoru. Od tego czasu, prawie przy każdej wizycie w Poznaniu, wpadaliśmy tam zjeść coś na wytrawnie lub chociażby na kawałek słynnego sernika. 

W czasie ostatniego sylwestrowego pobytu zamówiliśmy wszystko co zostało ;) i długo siedzieliśmy zatopieni w rozmowie, zasłuchani w muzyce w tle i zaczytani w książkach Moniki i Jana. Czas szybko płynął, a za oknem Śródkę otaczała gęsta, zimowa noc. 

Czas La Ruiny i Raju na Śródce dobiega końca. Jeszcze tylko do końca marca będzie można zjeść tamtejsze specjały. Od kwietnia w nowej odsłonie i z nowymi pomysłami Monika i Jan zapraszają nas na ulicę Św. Marcina. Myślę, że to doskonały adres na zjedzenie ich nieortodoksyjnych rogali świętomarcińskich czyli wspaniałych w smaku, zrobionych na maśle z orzechami włoskimi i marcepanem.

Trochę szkoda, bo dla mnie Śródka to Raj i Ruina, ale... coś się kończy i coś nowego zaczyna. Zobaczymy czym nas ta para znowu zachwyci.

Kiedy wróciłam z Poznania do domu, to pierwszą rzeczą jaką chciałam zrobić było upieczenie sernika z jednej z ich książek. Oczywiście na dobrym serze z Wielkopolski czyli ze Strzałkowa. 

Niestety czas świąteczno noworoczny przetrzebił półki w okolicznych sklepach i jedyny dostępny ser, to był ser w wiaderku  z dodatkiem... wielu dodatków. W tej sytuacji, odstawiłam na bok plany sernikowe, ale nie odstawiłam książek.

Przejrzałam zapasy w kuchni, uśmiechnęłam się do kiści brązowiejących bananów i wiedziałam już co zrobię - wietnamski bananowiec. Powiem szczerze, że nie jestem znawczynią wietnamskich słodyczy, a wręcz nie mam o nich pojęcia. Z ich słodkości znam tylko kawę słodką jak ulep czyli kawę po wietnamsku z dodatkiem słodzonego mleka skondensowanego. 

Monika pisze, że ciasto w konsystencji przypomina zakalec albo pudding, a mi przypomina pieczony omlet, a najbardziej francuskie clafoutis. To takie ciasto - nieciasto. Jeżeli szukacie czegoś lekkiego, puszystego i delikatnego, to ten przepis nie jest dla Was. 

U mnie części domowników najbardziej smakowało to ciasto na ciepło, reszcie na zimno. Pojawił się też głos, że jednak Francuzi, jeżeli chodzi o cukiernictwo, nadal nie są zagrożeni. Ale jednak ciasto - nieciasto zniknęło bardzo szybko.

Jedyna zmiana jakiej bym dokonała w przepisie, to dosypałabym dużą garść rodzynek namoczonych przez noc w whisky albo w mocnym, aromatycznym rumie.

Wietnamski bananowiec z La Ruiny

7 dużych bananów (po około 200 g każdy)

40 g cukru pudru

60 ml whisky

5 jajek

150 ml mleka kokosowego

200 ml słodkiego mleka zagęszczonego (skondensowanego)

100 g stopionego masła

szczypta soli

150 g mąki pszennej tortowej

100 g posiekanej gorzkiej czekolady

60 g rodzynek namoczonych w whisky lub rumie przez noc (opcjonalnie)

Do miski włożyć sześć bananów pokrojonych w plasterki. Dosypać cukier puder i dolać whisky. Wymieszać i odstawić na 2o minut.

Ubić jajka na puszystą masę. Dodać mleko kokosowe, słodkie zageszczone i przestudzone masło. Zmiksować do połączenia. Dodać sól i mąkę i jeszcze raz zmiksować do połączenia. 

Dodać banany, czekoladę i ewentualnie rodzynki. Całość delikatnie wymieszać szpatułką.

Ciasto przelać do tortownicy wyłożonej papierem do pieczenia o wysokich brzegach i o średnicy 20 cm. Na wierzchu ułożyć pokrojonego w plastry banana i wstawić formę do piekarnika nagrzanego do 190 stopni C.

Piec 60-65 minut. 

Wyłączyć piekarnik i zostawić w nim ciasto jeszcze na kilka minut, a następnie uchylić drzwiczki i zostawić ciasto do wystudzenia.

Wierzch posypać cukrem pudrem, polukrować lub polać solonym karmelem.

Przepis Monika Mądra - Pawlak i Jan Pawlak z książki "Lubię".