Drożdżówki z karmelizowanymi jabłkami i nadmorskie rozmyślania.

Kiedy na drzewach wiszą ostatnie liście, jedziemy nad morze zamknąć nasz drewniany domek i ostatecznie zakończyć sezon. Lubię te jesienne wyjazdy. Jest trochę melancholijnie i nostalgicznie. Otoczenie nastraja do rozmyślań i rozmów. Puste plaże, intensywny zapach mchu w wilgotnym lesie i zimne noce to coś czego można być pewnym nad morzem o tej porze roku. Czasami jak nam się poszczęści to nie pada deszcz i świeci słońce.

 Lubię wtedy chodzić po lesie i chłonąć to co mnie otacza. Wśród sosen na pojedynczych brzozach wiszą ostatnie żółte liście, w mchu rosną podjedzone przez ślimaki wielkie grzyby, a na bezlistnych krzaczkach jagód można znaleźć zapomniane owoce. Gdzieś w cienistej części lasu ciągle rosną czerwone jeżyny, które nigdy nie zdążą dojrzeć. Na wydmie zaskakują krzaki dzikiej róży, które wbrew nadchodzącej zimie właśnie zakwitły. Całość spowija cisza. 

Słońce zachodzi nagle i tak bez ostrzeżenia wszystko tonie w mroku. Ciemność nocy pogłębiają mgły nadciągające znad łąk. Czerń jest wręcz gęsta. Gdzieniegdzie tylko widać maleńkie światełka przedzierające się przez pozasłaniane okna domów. I ta otaczająca wszystko cisza, która pozwala... znowu usłyszeć ciszę. Szum miasta i uliczny hałas to coś z czym żyję na co dzień i czego już nie zauważam. Tam wśród drzew znowu uczę się ciszy. 

 

Powrót z ciemności do ciepłego domu smakuje jak szarlotka w deszczowy dzień. Trzaskające drwa w kominku brzmią jak najpiękniejsza muzyka. Do pełni szczęścia wystarczy koc, dobra książka i kubek gorącej herbaty. 

A rano, kiedy wstaje nowy dzień, wszystko wygląda inaczej i nabiera koloru. Po plaży niesie się terkot z silników starych rybackich łodzi, mewy walczą w locie o upolowane właśnie ryby, a morze delikatnie szumi. To jeszcze nie sezon sztormów. To czas ciszy. I czas pustych plaż. Bez ludzi, bez bursztynów ukrytych w wodorostach, bez skarbów wyrzuconych na brzeg przez wzburzone fale.

Dla mnie to czas na spacer we dwoje, na niespieszne rozmowy, na bliskość,  na gorącą kawę z termosu  i na jeszcze ciepłe drożdżówki.

 Drożdżówki z karmelizowanymi jabłkami

ciasto

  25g świeżych drożdży

250 ml letniego mleka

100 g rozpuszczonego i wystudzonego masła

3 łyżki (40 g) cukru

  szczypta soli

1 jajko lekko ubite

450 g mąki pszennej typu 550

skórka starta z 1/2 cytryny

nadzienie

3 jabłka

50 g masła

5 łyżek (70 g) cukru

1 łyżeczka cynamonu

skórka starta z 1/2 cytryny

wierzch

1 jajko lekko ubite

1 łyżka cukru wymieszana z 1/4 łyżeczki cynamonu

W miseczce wymieszać mleko z drożdżami. Odstawić na 5 minut. W misce zmiksować jajko z cukrem i solą, dodać zaczyn drożdżowy i skórkę z cytryny i zmiksować do połączenia. Dosypać  mąkę i miksować (końcówki haki) do uzyskania gładkiego i elastycznego ciasta (około 5-7 minut). Pod koniec miksowania dodać masło. Miskę przykryć ściereczką i odstawić ciasto na 1 godzinę do wyrastania. 

Obrać jabłka, wykroić gniazda nasienne i pokroić w 1 cm kostkę. Na patelni rozpuścić masło. Dodać cukier i podgrzewać do lekkiego zbrązowienia cukru. Dodać jabłka i skórkę z cytryny. Podsmażać cały czas mieszając, do chwili, kiedy jabłka staną się lekko szkliste i pokryte masą karmelową. Dodać cynamon i wymieszać. Odstawić do wystudzenia.

Ciasto chwilę ugniatać dłońmi, żeby pozbyć się nadmiaru gazu i rozwałkować je na prostokąt o wymiarach 70x25 cm. Na cieście rozprowadzić równomiernie jabłka i ciasto zwinąć w rulon. Pokroić je na plastry szerokości 2 cm i układać je zachowując odstępy na dużej blasze wyłożonej papierem do pieczenia. Odstawić ponownie do wyrastania na 1 godzinę.

Wierzch posmarować jajkiem i posypać cukrem wymieszanym z cynamonem.

Piekarnik nagrzać do 200 stopni C. Wstawić blachę do piekarnika i  piec 10-12 minut do zrumienienia się wierzchu. Studzić na kratce.