Zgadnij gdzie byłam.

To miasto pachnie kawą. 

A kawa jest tam przepyszna, bo woda do jej użycia pochodzi z gór. Po 36 godzinnej (!) podróży z wysokogórskich źródeł trafia do miejskich wodociągów.

Tradycyjne kawiarnie i cukiernie zachowały tam staroświecki klimat, a kelnerzy są szarmanccy i uprzejmi.

To miasto z dorożkami, którymi jeżdżą nie tylko turyści. 

Miasto, w którym metro w piątkowy wieczór  zapełnia się kobietami w długich sukniach i mężczyznami we frakach jadącymi do opery. 

Miasto, które pod wieczór pachnie grzanym winem i sznyclami. 

Miasto, w którym pogrzeby odbywają się z wielką pompą i które ma jedyne w swoim rodzaju muzeum poświęcone tej ceremonii.

Miasto, które ma spalarnię śmieci wyglądającą jak dzieło sztuki, a dzieł sztuki w tym mieście nie brakuje.

Miasto, w którym konie potrafią tańczyć.

Miasto, w które jest najprzyjemniejszym europejskim miastem do życia (badanie Mercer z 2011 roku). 

Co to za miasto?

Możecie odpowiadać na to pytanie do środy do północy. W czwartek wśród prawidłowych odpowiedzi wylosuję trzy osoby, które dostaną ode mnie kulinarne upominki z tego miasta. A potem zapraszam po przepisy i do oglądania zdjęć.