Skandynawski pumpernikiel i lodowa(ta) opowieść.

Polska

Zima

Wybrzeże Bałtyku

Wpadłam pod lód. Tylko do pasa. Miałam 300 metrów do samochodu i 3 km do mieszkania z wanną i gorącą wodą.  Było to i tak wystarczająco traumatyczne doświadczenie, żebym zapamiętała je do końca życia. Wcale nie byłam tak beztroska, żeby wchodzić na zamarznięte morze. Na plaży było tak dużo śniegu, że nie było widać granicy plaży i morza. W jednej chwili znalazłam się w lodowatej wodzie. Niby znałam w teorii zasady zachowania się w takiej sytuacji, ale w panice postąpiłam bezmyślnie. Wydostałam się na powierzchnię, stanęłam na nogi i znowu załamał się pode mną lód. Drugie podejście było  zgodne z zasadami. Na płasko. Już się nie zbliżam do zamarzniętej wody. Oprócz sztucznych lodowisk.

Szwecja

Zima

Wybrzeże Bałtyku

Grupa dzieci ze szkolnej klasy szykuje się do zimowych ćwiczeń. Dzieci ubrane w ciepłe kurtki i śniegowe buty stoją zgromadzone wokół przerębla wyciętego przez ratownika. Każde z dzieci ma na szyi opaskę z gwizdkiem i dwoma gryfami, a każdy gryf zakończony jest kolcem. Dzięki nim, po wpadnięciu pod lód, można łatwo wydostać się na powierzchnię. Na sygnał ratownika dzieci w małych grupkach wskakują do przerębla i próbują same wydostać się na powierzchnię wbijając w lód wyciągnięte z opasek gryfy. Po wydostaniu się z lodowatej wody, pozostaje krótki bieg do furgonetki, która natychmiast odwieziezie dzieci do szkoły. Tam na nie czeka suche ubranie i gorący prysznic. Zdobyte doświadczenie pozwala oswoić się z tą niezwykłą sytuacją i utwierdzić w przekonaniu, że potrafią poradzić sobie w tak ekstremalnych warunkach. 

Jak się dowiedziałam o tych szwedzkich praktykach to w pierwszej chwili byłam w szoku. Po chwili pomyślałam, że jednak nie jest to takie głupie. Zapytałam kilkoro Szwedów o te szkolne praktyki. Potwierdzili, że takie ćwiczenia odbywają się i że nikt (prawie nikt) nie wchodzi na lód bez opaski z gryfami. 

Wyobrażacie sobie takie ćwiczenia w polskiej szkole? 

A jak skandynawskie klimaty to i skandynawskie jedzenie. Duński pumpernikiel z dzisiejszego przepisu różni się w smaku i konsystencji od pumpernikla znanego z polskich sklepów. Jest lżejszy i delikatniejszy w konsystencji, inny jest też w smaku. Słodkawy i lekko korzenny (a ma tylko kminek). Świetnie komponuje się z kanapkami w skandynawskim stylu. Podałam go posmarowanego serkiem Philadelphia i obłożonego wędzonym łososiem, kaparami, czerwoną cebulą i koprem. Na wierzch kilka kropli cytryny.

Duński pumpernikiel

Rugbrød

2 szklanki żytnich płatków lub mąki żytniej z grubego przemiału (razowej) lub mieszanki obu

1 szklanka gorącej wody

25 g świeżych drożdży

1/2 szklanki ciepłej wody

1/2 szklanki  ciemnego syropu kukurydzianego lub jasnej melasy (dałam pół na pół miodu i ciemnej melasy)

3 łyżki masła

2 łyżki kminku (dałam 1 łyżkę)

1 łyżeczka soli

3 1/2 - 4 szklanki mąki pszennej chlebowej (użyłam 3 1/2 szklanki)

do posmarowania 

1 łyżeczka ciemnej melasy

1 łyżeczka  gorącej wody

W dużej misce wymieszać płatki/mąkę razem z gorącą wodą. Odstawić do czasu, aż mieszanka osiągnie letnią temperaturę. W małej miseczce wymieszać drożdże z letnią wodą. Odstawić na 5 minut. Do miski z mieszanką mączną dodać melasę/syrop, rozpuszczone drożdże, sól, kminek i masło. Wymieszać. Dodać 3 1/2 szklanki mąki i zmiksować całość (końcówki haki) do uzyskania gładkiej dość lepkiej masy. Jeżeli masa jest bardzo rzadka dodać jeszcze mąki i ponownie zmiksować. Miskę przykryć folią spożywczą i odstawić w ciepłe miejsce na około 2 godziny. Ciasto powinno podwoić swoją objętość. Wyrośnięte przełożyć do dużej foremki keksówki wyłożonej papierem do pieczenia i odstawić do ponownego wyrośnięcia (na około 1 godzinę). Melasę wymieszać z gorącą wodą i tą mieszanką posmarować wierzch chleba. Foremkę wstawić do piekarnika nagrzanego do 175 stopni C. Piec 40 - 45 minut. Wyjąć z formy i studzić na kratce.

Przepis Beatrice Ojakangas z książki "The great Scandinavian baking book".

WebRep

currentVote

noRating

noWeight