Pyszne brownie z dulce de leche i słodka książka Davida Lebovitza.

Czytaniu książki towarzyszył mi dobrze znany dźwięk deszczu uderzającego w drewniany dach. W kominku trzaskał ogień, za oknem hulał wiatr, a ja zaczytana siedziałam w fotelu. Nie mogłam sobie wymarzyć lepszej aury.

Tuż przed wyjazdem na weekend wpadłam na chwilę do księgarni. Na półce zobaczyłam książkę, której znam angielską wersję. Autor też jest mi dobrze znany. Uwielbiam jego receptury na lody, a ciast według jego przepisów też trochę upiekłam.  Ta książka to "Słodkie życie w Paryżu" Davida Lebovitza. Autor jest Amerykaninem (znanym szerokiemu gronu czytelników z bloga i kilku książek kulinarnych). Parę lat temu porzucił San Francisco i posadę  cukiernika w słynnej restauracji Chez Panisse, żeby zamieszkać w Paryżu. 

A jaka jest ta książka? 

To dobra lektura dla tych co znają to miasto, jak i dla tych, którzy mają przed sobą pierwszą podróż. 

Znajdziecie tu wiele ciekawostek o Paryżanach, a także praktycznych porad od osoby, która już nieźle poznała mieszkańców. Pierwsza, ważna zasada to ubiór. Jak Cię widzą tak Cię piszą. Chcąc ułatwić sobie kontakty z mieszkańcami, warto zadbać o strój. Typowy ubiór amerykańskiego turysty (sportowe buty, krótkie spodenki, czapka z daszkiem...) całkowicie odpada. Druga ważna zasada to słowo "Bonjour". Nie ma gorszej rzeczy, niż nie przywitać się po wejściu do sklepu, restauracji, kawiarni... To powinno być najczęściej wymiane przez nas słowo. Nieważne, czy znacie język francuski, czy nie. Bonjour to słowo klucz do dobrych relacji z Francuzami. 

Niby większość informacji zawartych w książce była mi wcześniej znana, ale nie zmienia to faktu, że czytałam ją z przyjemnością. Spojrzenie Amerykanina na Paryż i jego mieszkańców jest trochę inne niż spojrzenie Europejczyka. Nie brak tu kpiny i lekkiego podśmiewania się z przywar i dziwactw Paryżan. Autor robi to jednak z wielką sympatią dla nich. W książce nie brak też krytycznej oceny własnych ziomków. Nic dziwnego. Typowy Amerykanin w Paryżu to temat na niejedną wesołą książkę. 

Każdy rozdział, niezależnie od tematu, ma wspólny mianownik - jedzenie. Piekarnie, sklepy z serami, czekoladą, wyposażeniem kuchennym, kawiarnie, lokalne targi to ulubione paryskie miejsca autora. Ma on zresztą za sobą staż w sklepie z czekoladą i pracę na stoisku rybnym na targu. To ciekawe doświadczenia. W książce znajdziecie wiele adresów miejsc godnych odwiedzenia przez smakoszy. Często takich, których próżno szukać w typowym przewodniku. 

Nie mogę pominąć jeszcze jednej ważnej części książki - przepisów. Na końcu każdego rozdziału znajduje się ich kilka. W całej zaś książce jest ich pięćdziesiąt. W większości są to przepisy francuskie. Chociaż są też i inne - amerykańskie, meksykańskie, włoskie...

Znam przepisy Davida z innych jego książek. Są dopracowane i proste. Zawsze byłam zadowolona z efektów. Szczerze mówiąc kuszą mnie wszystkie, oprócz jednego - na ciasto absyntowe. Absynt przechodzi mi przez gardło tylko na południu Francji. A nawet tam z wielką trudnością. Gdzie indziej nie ma na to szans.

Myślę, że po lekturze tej książki będziecie bardziej wyrozumiali dla napotkanych Paryżan.  

I będziecie mieć wielką ochotę coś upiec i... pojechać do tego miasta.

U mnie na pierwszy ogień z przepisów z książki poszło brownie z dulce de leche. Uwielbiam zarówno czekoladę jak i ten pyszny mleczny krem. Wybór więc był bardzo prosty i szybki.

David pisze, że to ciasto otworzyło mu w Paryżu wiele drzwi. Po zrobieniu i spróbowaniu go, przestałam się dziwić tym słowom. Jest pyszne. Ciężkie, intensywne... wspaniałe.  A do tego, do jego zrobienia wystarczy rondel i łyżka.

David Lebovitz

Słodkie życie w Paryżu

Wydawnictwo Pascal

cena 34,90 zł

Brownie z dulce de leche

Brownies à la  confiture de lait

120 g masła + masło do wysmarowania formy

170 g gorzkiej/deserowej czekolady połamanej na kawałki

30 g (1/4 szklanki) gorzkiego kakao

3 duże jajka w temperaturze pokojowej

200 g (1 szklanka) cukru - dałam 150 g

1 łyżeczka naturalnego ekstraktu z wanilii

140 g (1 szklanka) mąki pszennej

100 g (1 szklanka) orzechów pekan lub włoskich - opcjonalnie

250 ml (1 szklanka) dulce de leche/confiture de lait/kremu krówkowego/kajmaku

Nagrzać piekarnik do 180 stopni C. Wysmarować masłem i wyłożyć papierem do pieczenia kwadratową formę o boku 20 cm. W rondlu na małym ogniu rozpuścić masło. Dodać czekoladę i cały czas mieszając doprowadzić do rozpuszczenia się czekolady i połączenia z masłem. Zdjąć rondel z ognia. Dodać kakao i wymieszać do połączenia. Cały czas mieszając (łyżką/szpatułką) dodawać po jednym jajku. Do połączonej masy dodać cukier i wanilię i ponownie wymieszać. Dodać mąkę i opcjonalnie orzechy. Wymieszać. Wlać połowę ciasta do formy. Na wierzchu ułożyć 1/3 dulce de leche. Masę nakładać łyżką porcjami wielkości śliwki. Lekko rozsmarować możem. Na wierzch nałożyć resztę ciasta czekoladowego. Wyrównać powierzchnię. Nałożyć resztę dulce de leche i ponownie delikatnie rozsmarować nożem. Formę z ciastem wstawić do piekarnika i piec do zmatowienia wierzchu i zcięcia masy czekoladowej. Tego ciasta nie należy przepiec. W oryginalnym przepisie czas pieczenia wynosi 45 minut. Ja piekłam 25 minut i było idealne. 

Ciasto najlepiej smakuje jedzone na drugi dzień, chociaż my zjedliśmy połowę kiedy było  jeszcze ciepłe. 

Przepis David Lebovitz z książki "Słodkie życie w Paryżu".

WebRep

currentVote

noRating

noWeight