Co kryje moja torebka i moc czekolady w torcie Pierre'a Hermé.

Anna Maria zaprosiła mnie do torebkowej zabawy. Wysypałam zawartość i spojrzałam chłodnym okiem na wszystko. Mnóstwo starych pogniecionych paragonów  i rachunków. To ma niestety przewagę w mojej torebce. A reszta? 

Aktualnie chodzę z pomarańczową torebką, która przyciągnęła mój wzrok w pewien zimowy ranek w Paryżu. Pomarańczowy nigdy nie był moim ukochanym kolorem, ale odcień i fason torebki mnie zachwycił. Druga pikowana torebka, to model vintage po mojej babci. Na tym zdjęciu znalazł się na prośbę Anny Marii, która chciała zobaczyć ten kilkudziesięcioletni egzemplarz. W torebce zawsze mam notes, obecnie noszę z okładką z ukochaną Audrey Hepburn. Książka z przepisami Pierre'a Hermé. Dalej jest woreczek z kilkoma kosmetykami, które mogą okazać się niezbędne w ciągu dnia. Próbka kolorów (odcienie stalowo błękitne) z pokoju mojej córki. Nigdy nie wiadomo, kiedy znajdę coś pasującego z dodatków. Podręczna torba na nieprzewidziane zakupy (unikam jak mogę wszelkich reklamówek). Pęk kluczy. Mały woreczek (uwielbiam woreczki) z mydełkiem Bonpoint. Uwielbiam jego zapach (i Bonpoint też). Kiedy tylko mogę wsadzam do środka nos i delektuję się  nim. Butelka perfum. Mały speculoos, gdyby dopadł mnie wielki głód. Portfel, który zawsze jest pełny starych paragonów. Jednorazowe chirurgiczne rękawiczki, do udzielania pierwszej pomocy. 

No i już. 

Oczywiście bywają też przedmioty sezonowe. Okulary przeciwsłoneczne, ipod, mapa... Zmieniają się torebki, zmienia się też czasami zawartość.

Teraz zapraszam Annę Marię (Kucharnię) do pokazania swojej torebki.

Czekolady nigdy dosyć. Przynajmniej dla mnie. Dzisiejszy tort nazywa się Concord tak jak słynny paryski plac, na którym mój pra, pra, pra... dziadek stracił głowę pod gilotyną. Concord to również słynne czekoladowe ciasto pochodzące z cukierni Gastona Lenôtre, z sukcesem sprzedawane od ponad 35 lat. Coś w tym cieście musi być, skoro cieszy się niesłabnącym powodzeniem od tak długiego czasu.  Czekoladowa beza i mus czekoladowy. Niby wszystko znane i zwykłe, ale jednak  nie takie zwyczajne. Chrupko ciągnąca beza i pyszny czekoladowy mus. Ja do tortu podałam kwaskowatą konfiturę z czarnej porzeczki. Wspaniale skomponowała się ze słodyczą ciasta.

Wyjeżdżam na 10 dni nad morze. Jeżeli technika mnie nie przerośnie będziecie znajdować nowe wpisy. Niestety moje możliwości odpowiedzi na Wasze komentarze będą bardzo ograniczone. Za to cieszę się już bardzo na możliwość przeczytania co napisaliście po moim powrocie.

Concord

beza czekoladowa

1 szklanka (100g) cukru pudru

3 łyżki gorzkiego, ciemnego kakao

4 duże białka w temperaturze pokojowej

1/2 szklanki (100g) cukru kryształu

mus czekoladowy

250 g gorzkiej czekolady drobno pokrojonej

250 g masła w temperaturze pokojowej

6 dużych białek w temperaturze pokojowej

1 łyżka cukru

3 duże żółtka lekko ubite widelcem w temperaturze pokojowej

beza czekoladowa

Na dwóch arkuszach papieru do pieczenia wielkości blach z wyposażenia piekarnika narysować koła o średnicy 22 cm. Arkusze położyć na dwóch blachach do pieczenia. Przygotować dwa worki cukiernicze. Jeden z okrągłą końcówką o średnicy 1.5 cm i drugi z końcówką o średnicy 7 mm. Można również użyć torebek foliowych z obciętym jednym rogiem. Nagrzać piekarnik do 120 stopni C. Cukier puder i przesiane kakao wymieszać w małej misce. W dużej misce ubić białka (na najwyższych obrotach) do chwili, aż zaczną się tworzyć wzgórki. Dodać połowę cukru kryształu (50g) i nadal ubijać na najwyższych obrotach do chwili, kiedy piana stanie się błyszcząca i sztywna. Dodać resztę cukru kryształu (50g) i zmiksować całość (na najniżsżych obrotach) do połączenia się składników. Dodać mieszankę cukru pudru i kakao i wymieszać całość delikatnie szpatułką. Do worka cukierniczego z większą końcówką włożyć 2/3 masy. Do drugiego worka resztę. Większym workiem wyłożyć masę na zaznaczone na papierze do pieczenia krążki. Należy rozpocząć wyciskanie od wnętrza krążka. To wyciskanie jest jak rysowanie dużego ślimaka.  Masą z małego  worka wyciskać paski na wolnej przestrzeni papieru do pieczenia (naokoło krążków).  Wstawić do piekarnika. W dzrzwiczki włożyć trzonek drewnianej łyżki, żeby zachować wentylację. Piec krążki przez 2 godziny. Wyłączyć piekarnik i pozostawić bezy do dalszego obsuszenia w stygnącym piekarniku przez kolejne 2 godziny. Bezy można upiec do tygodnia przed zrobieniem ciasta. Przygotować mus.

mus czekoladowy

Rozpuścić czekoladę na parze. Pozostawić ją do przestudzenia. W misce ubić masło na krem. Cały czas miksując dodać czekoladę w trzech porcjach.  Miksować do połączenia się składników. W drugiej misce ubić na sztywno białka na pianę, dodając 1 łyżkę cukru pod koniec ubijania. Dodać do białek żółtka i ubijać całość przez 30 sekund. Do masy czekoladowo maślanej dodać 1/4 masy jajecznej. Wymieszać całość szpatułką. Ta czynność pozwoli rozrzedzić masę czekoladową i ułatwi wymieszanie całości. Dodać resztę masy jajecznej. Wymieszać delikatnie całość szpatułką.


montaż
Do obręczy do deserów (o średnicy 22 cm) lub obręczy od tortownicy włożyć jeden krążek bezowy. Na niego wyłożyć połowę musu czekoladowego. Całość przykryć drugim krążkiem bezowym. Na wierzchu rozsmarować połowę pozostałego musu. Wstawić do lodówki lub zamrażalki na 2 godziny do stężenia. Przy pomocy noża lub gorącego powietrza z suszarki oddzielić obręcz od ciasta. Boki posmarować resztą musu. Paski bezowe pociąć nożem na 1.5 odcinki. Obłożyć ciasto kawałkami bezy. 
Wstawić całość do lodówki na noc. Po tym czasie beza będzie krucho ciągnąca. Jeżeli chcecie, żeby była bardziej miękka, ciasto należy zamrozić i... rozmrozić. Efekt gwarantowany.

Przepis z książki "Chocolate desserts by Pierre Hermé".